[Szukam dziecka...]

Idę rzeką Wel. Szukam dziecka, które zgubiłem. Trawy o duszy listopadowej... i jeszcze coś we mnie umarło, tylko nie wiem co. Patrzę w dół, na niebo nieśmiało. Z bogami nie rozmawiam, za rzęsy ich nie szarpię. Kogoś modyfikuje, oszpecam, analizuje do tego stopnia, bu móc go od siebie odsunąć i być sam. Stan ukojenia osiągam nieporównywany do nikogo, a matki niezaspokojenia spłaszczam do wysokości krowiego placka od którego się dystansuje, a on usycha, a w nim tyle uśmiechniętych twarzy, słów dwuznacznych i sekcje zwłok. Patrzę na niebo nieśmiało i czekam na dziecko.

14.10.2012 r.

Krótki opis pokoju

Pokój w kolorach: żółtym i zielono-błękitnym. Okno przy dachu. Okno na balkon. Brązowe łóżko, a na nim pościel w różnych odcieniach zieleni. Naprzeciwko półka, głównie z książkami i płytami. Gitara, wieża, gramofon. Naprzeciwko szuflady - biurko. Na nim sterta książek, pokrowiec, portfel, komórka, różne kartki, chusteczki, bilety, paragony i inne pierdoły. Nad biurkiem - półka, a na niej, jakby mniej potrzebne, często zapomniane, pierdoły.

Czym zajmuje się właściciel pomieszczenia?

Jaki jest?

(Odpowiedzi umieszczajcie jako komentarz!)

Z kiełbasą kilka razy

Przystanek Zajezdnia. Wchodzę do tramwaju, zajmuje miejsce przy oknie obok pospolicie wyglądającego typa. Mam do niego dość obojętny stosunek. Plecak kładę na miejscu obok, bo miejsc siedzących dostatek. Koleś wcina bułkę z jakimś plastrem szynkopodobnym od którego strasznie jebie. Ja w tym czasie zmęczony po zajęciach i przemieszczaniu się po Gdańsku. Słucham walkmena z którego leci Biała Gorączka z albumu „Spokój” wydany przez wytwórnie Pasażer. Koleś po 40–tce wyjmuje kolejną bułkę robi w niej dziurki i dzieli na pół. Wyjmuje plastry kiełbasy kładzie w środek bułki. Wpierdala ze smakiem.

Wchodzą 2 uśmiechające się do siebie dziewczyny, 20-latki z hakiem prawdopodobnie. Jedna siada obok gościa od śmierdzącej kiełbasy, druga przy oknie po mojej lewej stronie. Plecak nienaruszony. Gościu coś do mnie mówi. Zatrzymuje nagranie z kasety.

–Słucham

–Możesz wziąść plecak–mówi z wyraźną pretensją

–Mogę

Głupio mi się zrobiło. Tego się nie spodziewałem, tym bardziej kiedy te dziewczyny były blisko siebie na dodatek niezwracając potrzeby rozmowy.

–Proszę–podlizał się Gość Od Śmierdzącej Kiełbasy

–Nie–odrzekła dziewczyna z lewej strony.

Słucham dalej. Koleś się na mnie gapi, jakbym mu wyruchał psa, a on nie wie co na to powiedzieć i myśli na swój prostacki sposób. Spojrzenie to krępuje mnie do tego stopnia , że staram się  staram się nieudolnie spojrzeć w przestrzeń ponad gdańskie biurowce, które mnie gówno obchodzą. Zaczyna poruszać ustami.

– Przepraszam – zatrzymuje i zdejmuje słuchawki – Słucham.

– Myślisz, że jak zapuściłeś baki to ci wszystko wolno – patrzy sędziwie podkreślając swoją słabą sytuację w drabinie społecznej.

– O co panu chodzi? –nie miałem chęci na żadne pyskówki, zmęczony, kompletnie zaskoczony, że ten gość może się po prostu przyczepić o plecak, który już jakiś czas miałem na kolanach.

– Tam też byłeś taki mądry?

– Gdzie? – głupio się pytam, bo cóż w tym dziwnego. Chyba nie muszę rozumieć wszystkiego co się wokół mnie dzieje.

– W dupie! – agresywnie odpowiadając zgodnie z przewidzianym schematem – Inteligencik pierdolony.

– A co w tym złego, że…?

– Bo widzę… ty chamie – musze to wysłuchiwać, kiedy obok mnie siedzi kobieta po 50-tce. Sakralne milczenie – I gdyby nie ja ten plecak dalej by tam leżał.

– Gdyby nie było już miejsc siedzących to bym go wziął – nie dałem się ponieść, nawet nie miałem siły.

– Ja ci zaraz mogę pokazać miejsca leżące. Możemy wyjść – sytuacja robiła się coraz bardziej napięta. Po chwili milczenia się odezwałem.

– Ale ja się nie zamierzam z panem bić.

– Bić? Ja ci co najwyżej dać klapsa – zbok, pedał – Starzy cię kultury nie nauczyli, to ja cię nauczę – chciałem już mówić co mu daje do tego prawo – Ty chamie pierdolony. Trochę szacunku wobec kobiet – on mnie nawet nie umoralniał. Opierdalał, że mi gówno w pięty szło chcąc zrodzić poczucie winy jakbym podsiadł niepełnosprawnego, kobietę w ciąży lub staruszkę z zakupami. –  Ty jesteś chamem.

– Być może – jeszcze bardziej go zdenerwowało, coraz bardziej klną. Chcąc zakończyć falę wyzwisk pod moim adresem manipulowałem w sobie sztuczną pokorę:

– Przyjąłem to do wiadomości

– NO !

Zacząłem dalej słuchać kasety, ale to już nie sprawiało mi przyjemności. Gość Od Śmierdzącej Kiełbasy cały czas się gapił, a ja uciekam wzrokiem. Mija trochę czasu, on coś mówi do dziewczyny obok, ona przytakuje. Żałuje, że nie wiem co mówi. Ciągle jego morda niespełnionego gwałciciela daje mi się we znaki. Chyba zaraz zwymiotuje. Wychodzę na przystanku Uniwersytet Medyczny.

I co? Wstyd mi, że dałem sobą pomiatać.

23.10.2012/ poprawki 8.12.2012

Kult jutra

Buduje ołtarz własnej świętości
na chwiejnych fundamentach nieśmiertelności
jawny i bezwstydny
gdzie wszystko jawne i bezwstydne
kradnąc gazowaną ambrozję
beztrosko czekam aż zostanę bezbronny

8.11.2012 r.

Pozorny

jestem tylko pozorny

nie widziałem nigdy siebie jaki naprawdę jestem

jestem tylko pozorny

moja twarz nie należy do mnie

jestem tylko pozorny

drapiąc drzwi do poznania w komorach myślowych

jestem tylko pozorny

czy skończyłem się łudzić czy dopiero zacząłem

11.02.2013 r.

Gdyby

Święty obrazek Paula Newmana

Gdybym nie spojrzał na zobowiązującą biel, pomyślałbym, że to Paul Newman. Jest na sprzedaż, zamknięty w ramie idol. Nic oryginalnego.

Patrząc na biały, oficjalny strój nie mam wątpliwości, że mam do czynienia z papieżem, jednak jego spojrzenie ma w sobie coś na kształt braku pokory, pragnienie indywidualizmu, dumę, ale i odrobinę zmęczenia głęboko ukrywanego. Postać na czarnym tle jest siwiejąca, ale ma nieprzemijający czar. Zmarszczki na czole podkreślają charakter. Tam pada światło, blask może wypływający z ogólnego podziwu mas. Pod uchem pada jakiś cień. Postać jest nie w pełni jasna, jednak widać, że zasługuje na pozłacaną ramkę.

12.12.2012 r.

Telefon Robinsona

gdyby Robinson Crusoe miał ze sobą telefon
nie miał by zasięgu

?.10.2012

Nasze światy

świat dziecięcy tworzą dorośli
świat dorosły tworzą dorośli

?.10.2012